Jak napisać bibliografię pracy licencjackiej i magisterskiej. 5 ważnych elementów. W tym artykule opowiem Ci, jak napisać bibliografię pracy licencjackiej i magisterskiej. Wskażę Ci 5 najważniejszych elementów każdej bibliografii. Sam konkret do szybkiego zastosowania. Zaczynajmy! Numeracja tabel. Każda tabela musi mieć numer, tytuł, źródło. Najlepiej jest numerować tabele kolejno w całej pracy. Pod spodem tabeli powinno być podane źródło np.: J. Kowalski: Finanse przedsiębiorstw. Warszawa: WN PWN 2003, s. 15. Jeśli tabe­la jest wynikiem własnych obliczeń wówczas piszemy np. 1. Poprawa plagiatu JSA. Parafraza plus przypis. To taki klasyk klasyków. Czasami słyszę zarzuty, że Magister na 5 poleca ten sposób. Przecież każdy student wie, że: „w pracy dyplomowej należy korzystać z literatury, ale pisać trzeba własnymi słowami”; „to przecież taka trywialna metoda, jak możesz to polecać”. Zakończenie powinno być napisane zgodnie z regułami gramatycznymi i stylistycznymi oraz merytorycznie poprawne. Aby napisać poprawne zakończenie do pracy licencjackiej, należy skupić się na kilku istotnych punktach. Przede wszystkim trzeba pamiętać o tym, aby podsumować wszystkie główne tezy i argumenty, które pojawiły się w . Dlaczego przypisy w pracy licencjackiej i magisterskiej są tak istotne? Przede dzięki nim nie popełniasz plagiatu – pamiętaj, że oznaczone źródła to legalne źródła, a kradzież intelektualna to poważne przestępstwo. Oczywiście, zbyt duża ilość cytatów nie jest dobrze widziana, zwłaszcza jeśli nie są one opatrzone analizą, wnioskami lub opinią. Pozostaje jednak bardzo istotna kwestia: jak robić przypisy? Sprawdź artykuł i pozbądź się wątpliwości! Zanim przejdziemy do tego, jak zrobić przypisy, warto zapoznać się z ustawą o prawach autorskich i prawach pokrewnych. To na jej podstawie możliwe jest cytowanie w pracach dyplomowych, co potwierdza treść artykułu 29: Wolno przytaczać w utworach stanowiących samoistną całość urywki rozpowszechnionych utworów lub drobne utwory w całości, w zakresie uzasadnionym wyjaśnianiem, analizą krytyczną, nauczaniem lub prawami gatunku twórczości (Źródło: Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Art. 29, Dz. U. 1994 Nr 24 poz. 83). W ten sposób zapoznałeś się już z pierwszym sposobem na to, jak można wprowadzić przypisy w pracy. Jeśli chodzi o przypisy w pracy licencjackiej oraz przypisy w pracy magisterskiej, należy pamiętać o tym, że muszą one być prowadzone konsekwentnie. Zasadą jest, że w tekstach dyplomowych stosuje się przypisy dolne, które oznacza się cyfrą. Ale kwestia tego, czy wybierzesz przypisy harwardzkie, czy będziesz pisał całe imię, czy tylko inicjał, jest już po Twojej stronie. Pamiętaj jednak, że uczelnie zwykle mają określony sposób tworzenia przypisów, dlatego w tej kwestii najważniejsze są wytyczne promotora. Kiedy zrobić przypisy w pracy dyplomowej? Kiedy musisz dodać przypisy podczas pisania prac licencjackich? W momencie, kiedy cytujesz fragment innego tekstu, wstawiasz do dokumentu grafikę lub zdjęcie, a także zawsze wtedy, kiedy w swojej opinii, analizie oraz wnioskach odwołujesz się do innego autora. Niepoprawnym jest, aby przypisy dolne nie miały związku z danym tematem, nie mogą one też być niekompletne lub niejasne. Najprościej mówiąc, chodzi o to, aby użycie przypisu było uzasadnione – jeśli w pracy badasz twórczość danego pisarza i korzystasz z artykułu, który wskazuje na coś, co potwierdza Twój tok myślenia, nie musisz od razu cytować go w całości (zwłaszcza, jeśli wcześniej jego fragmenty pojawiły się w tekście), a po prostu wstawić tam przypis, który wzbogaci Twoją argumentację. Przydatne będą też przypisy harwardzkie, które podaje się bezpośrednio w tekście. Pamiętaj również, że źródła internetowe muszą także zostać udokumentowane w formie przypisów, w innym przypadku popełnisz plagiat. Jak pisać literaturę w pracy licencjackiej? Jak już zostało wcześniej wspomniane, przypisy w pracy licencjackiej oraz przypisy w pracy magisterskiej znacząco pomogą Ci stworzyć końcową bibliografię. Muszą one jednak być dobrze zrobione – wtedy stworzenie bibliografii będzie naprawdę proste. Jedyną różnicą jest to, że w literaturze końcowej najpierw wpisuje się nazwisko autora, a potem jego inicjał. Nie należy tam również wpisywać numerów stron. Wystarczą więc drobne zmiany, aby z przypisów dolnych otrzymać potrzebną listę. Kiedy już będziesz miał kompletny spis książek, artykuł oraz innych źródeł, będzie trzeba ułożyć je alfabetycznie. Tutaj z pomocą z pewnością przyjdą różne opcje w edytorach tekstów, dzięki którym łatwo i przyjemnie stworzysz uporządkowaną oraz ujednoliconą bibliografię, którą następnie umieścisz na końcu Twojej pracy dyplomowej. Dla wielu osób będzie to najprzyjemniejszy etap pisania, ponieważ oznacza on skończenie wszystkich w pracy dyplomowej muszą być przypisy? Wiesz już, jak zrobić przypisy i kiedy je stosować. Jeśli zastanawiasz się, czy możesz je ominąć, odpowiedź jest jedna: nie, są one obowiązkowe. Nie chcesz przecież zostać posądzonym o plagiat. Staraj się też wprowadzać przypisy dolne na bieżąco, aby niczego nie pominąć. Jeśli jednak masz problem z ich tworzeniem oraz redakcją, możesz skorzystać z usług naszych profesjonalnych redaktorów z Oferujemy korzystne ceny, które nie obciążą zbytnio studenckiej kieszeni. Zdecydowanie warto pamiętać o takich usługach – nigdy nie wiadomo, kiedy się przydadzą! W razie jakichkolwiek wątpliwości, pytań prosimy o kontakt. Serwis gwarantuje każdemu swojemu Klientowi całkowitą anonimowość. Materiały, które pomagamy przygotować mogą być użyte wyłącznie w sposób nie naruszający przepisów Prawa Autorskiego oraz KK. Oferowana pomoc w pisaniu prac ma na celu usprawnienie postępowania i rozwoju edukacyjnego Klienta i jest w pełni zgodna z polskimi przepisami prawa. Serwis nie odpowiada za dalsze użytkowanie i sposób wykorzystania opracowanych materiałów. Jak uniknąć plagiatu, jak sprawdzić czy to jest plagiat, jakie są przykłady plagiatu i co to w ogóle jest plagiat pracy magisterskiej – te wszystkie pytania wracają do nas, autorów najpopularniejszego systemu antyplagiatowego w Polsce, jak bumerang. Dlatego też, mając ponad 16-letnie doświadczenie we wspieraniu weryfikacji oryginalności tekstów i opierając się na regularnej współpracy z największą liczbą polskich uczelni oraz wieloma instytucjami publicznymi i klientami biznesowymi, prezentujemy poniżej krótki zestaw prostych w zastosowaniu rad, które pomogą nie martwić się o wynik analizy antyplagiatowej. 1. Dowiedz się czym tak naprawdę jest plagiat W polskim prawie autorskim nie ma jednoznacznej definicji plagiatu. Według Wielkiej Encyklopedii PWN plagiat to: „Naruszenie osobistych praw autorskich polegające na przywłaszczeniu całości lub części cudzego utworu, pracy, nauk, dzieła artystycznego itp., a także zapożyczenie treści z cudzych dzieł (bez względu na nośnik), podane jako własne i opublikowane pod własnym nazwiskiem”. Encyklopedia nie jest jednak źródłem prawa i każdy przypadek badania pochodzenia danego tekstu zawsze musi być rozpatrywany indywidualnie. Dlatego też wynik analizy w jakimkolwiek programie antyplagiatowym musi być jeszcze zinterpretowany przez odpowiednią i kompetentną osobę (np. promotora). 2. Poznaj zasady cytowania źródeł Przygotowując na przykład pracę dyplomową na danej uczelni warto sprawdzić czy ta szkoła wyższa nie ma określonych schematów do cytatów i opisów bibliograficznych. Zastosowanie się do nich jest najprostszym sposobem uniknięcia błędu. Podobnie sytuacja może się mieć w przypadku tworzenia dokumentów w niektórych wydawnictwach, czy też instytucjach publicznych. Jeśli nie korzystamy z gotowego schematu, to najczęściej prawidłowo wykonany przypis zawiera w sobie przynajmniej imię i nazwisko autora (lub autorów) cytowanej publikacji, tytuł, lokalizację w danej publikacji (na przykład numer czasopisma lub strony) oraz miejsce i rok wydania. Jeśli autorów jest więcej niż trzech, to warto też podać imię i nazwisko redaktora. Natomiast w przypadku źródeł internetowych należy też podać datę dostępu oraz w miarę możliwości dokładny adres (np.). Przypisy w jednym dokumencie powinny być tak samo zbudowane. 3. Zapamiętaj, że „źródło: Internet” to błąd, a memy i obrazki również mają autorów Tak, źródła z Internetu również należy cytować. Napisanie, że źródłem jest „Internet”, albo „Wikipedia” jest równoznaczne z niepodaniem żadnego źródła. Przytaczając fragment z dzieła dostępnego online nie zapomnij podać daty dostępu i adresu do publikacji źródłowej. Natomiast przytaczając memy, rysunki, zdjęcia, ilustracje, wykresy i inne obiekty graficzne należy nie tylko podać autora danego dzieła (np. grafik, malarz, fotograf) i tytuł tego dzieła graficznego, ale także wszystkie informacje pozwalające zidentyfikować pierwsze miejsce publikacji tego obiektu graficznego. 4. Jeśli masz wątpliwości czy coś należy oznaczyć – oznacz to i podaj źródło tego cytatu Lepiej podać za dużo źródeł, niż za mało, a wszystko co zostało zaczerpnięte skądkolwiek musi zostać stosownie oznaczone. 5. Nie zostawiaj niczego na ostatnią chwilę Pokusa ‘zapomnienia’ o podaniu źródła jakiegoś fragmentu często pojawia się w momencie, gdy autorowi zaczyna brakować czasu na dobrą analizę, pracę koncepcyjną czy po prostu pisanie. Prokrastynacja ma co prawda swoich zwolenników, ale żeby uniknąć problemów, lepiej jednak zacząć pracę wcześniej, niż później. 6. Niedokończone dzieła również są chronione prawem autorskim To proste. Jeśli planujesz przytoczyć fragment pracy naukowej, która nie jest skończona, albo masz dostęp do książki jeszcze niewydanej, to również musisz oznaczyć te zapożyczone fragmenty. 7. Nie plagiatuj sam siebie Przytoczenie swojego własnego dzieła, które zostało już wcześniej gdzieś opublikowane, również wymaga zacytowania. Jeśli pierwotnie jakieś dane, zdania czy też wykresy znalazły się na przykład w Twojej w pracy licencjackiej, to pisząc pracę magisterską i przytaczając te fragmenty musisz oznaczyć, że pierwotnie pochodzą one z pracy licencjackiej. 8. Argument: „Starsze roczniki też kopiowały” to nie argument Fakt, że wcześniej przymykano oko na plagiat, nie oznacza, że on nie występuje. Wszystko, czego nie stworzyłeś samodzielnie, musi zostać odpowiednio oznaczone. Nawet jeśli zapożyczenie pochodzi od kogoś, kto nie ma nic przeciwko wykorzystywaniu jego twórczości, to i tak należy oznaczyć, że dany fragment ma innego autora. 9. Nie stosuj zamiany kolejności słów lub podmiany ich na synonimy. To też jest plagiat I co więcej, jeśli sprawdzisz pracę z takimi fragmentami na przykład w naszym programie do wykrywania plagiatów, czyli , to zostanie to wykazane. 10. Nie jesteś pewien czy popełniłeś plagiat? Sprawdź swoją pracę na Sprawdzić można dowolny dokument o dowolnej objętości, a żaden z dokumentów sprawdzanych przez użytkowników indywidualnych nie jest dodawany do bazy tekstów i nie jest wykorzystywany do dalszych porównań. Ostatnia aktualizacja 10 stycznia 2022 Błędnie wykonane przypisy w pracy licencjackiej i magisterskiej stanowią najlepszy pretekst do obniżenia oceny przez komisję egzaminacyjną. W tym wpisie dowiesz się wszystkiego na temat przypisów. W kolejnym artykule dam Ci schematy i przykłady przypisów oraz ich zastosowania. Już nigdy nie popełnisz takich błędów w swoich przypisach. Nie chcesz już nigdy słuchać wymówek promotora na temat źle zrobionych przypisów? Zapraszam do lektury. Nie mam czasu czytać! Potrzebuję szybkiej pomocy z pisaniem pracy dyplomowej!!! Kliknij i zobacz, co mogę Ci zaoferować Wzór pracy licencjackiej do pobrania ⬇⬇ –>Pobierz Przykładową Pracę Licencjacką Wzór pracy licencjackiej. Zobacz, jak powinna wyglądać Twoja praca. –>Pobierz Planner Pisania Pracy [PLANNER W PDF] Wydrukuj i powieś w widocznym miejscu. Teraz będziesz wiedział, co po kolei robić. –> Pobierz: „15 Kroków Do Napisania Pracy” [MAPA MYŚLI] Mapa + poradniki + materiały przydatne przy pisaniu. Wszystko w jednym, stale aktualizowanym pliku. –> Kliknij i pobierz darmowe materiały Kurs: Poprawa Plagiatu w JSA 4. Przypisy mogą wzbogacić tekst główny Twojej pracy To coś dla bardziej ambitnych studentów. W przypisach możesz wstawić wszelkie uwagi dodatkowe i dygresje, które mogą być interesujące dla czytelnika. Nie stosujesz ich w tekście głównym, ponieważ mogłyby go za mocno skomplikować. Brzmi właśnie skomplikowanie? Nie martw się. Wytłumaczę Ci wszystko dokładnie w dalszej części wpisu. Przypisy w pracy licencjackiej i magisterskiej. Kiedy je stosować? Zastanawiasz się, kiedy stosować przypisy? Najprościej mówiąc – zawsze, kiedy piszesz o czymś, co nie jest w 100% wytworem Twojego mózgu. Jest to dla Ciebie niezrozumiałe? Rozumiem. Mała ściąga poniżej. 1. Przypisy po podaniu definicji Ani ja, ani Ty nie wymyślimy koła na nowo. Bo po co? Dlatego też naturalną rzeczą jest to, że w Twojej pracy dyplomowej znajdzie się sporo definicji najważniejszych pojęć, związanych z podjętą przez Ciebie tematyką. Każda z nich musi zostać ozdobiona dokładnym przypisem. Zobacz przykład przypisu po podaniu definicji ⬇⬇2. Przypisy po cytatach Cytowanie w pracy dyplomowej to temat rzeka. Planuję napisać dłuższy artykuł o tym w bliskiej przyszłości. Jeśli dobrze zastosujesz cytaty, możesz uniknąć plagiatu. Cytat musi być w jak najbardziej widoczny sposób oznaczony i bezwzględnie opatrzony przypisem. Tak jak na przykładzie poniżej. Zobacz przykład przypisu po cytatach ⬇⬇3. Przypisy po podaniu danych statystycznych Jak pewnie wiesz z artykułu na temat pisania rozdziału teoretycznego, podawanie danych statystycznych to doskonały sposób na szybkie pisanie. Jednak Ty tych danych nie wymyśliłeś, dlatego zawsze dawaj przypis, tak jak na przykładzie poniżej. Zobacz przykład przypisu do danych statystycznych ⬇⬇ 4. Przypisy po podaniu faktów i informacji Z faktami się nie dyskutuje i faktów się nie wymyśla. Czy teraz rozumiesz, co to znaczy? Podając jakiś fakt, nie zapomnij o przypisie. Zobacz przykład ⬇⬇ Oczywiście podając banalne fakty (flaga Polski jest biało-czerwona), nie musisz podawać przypisu. Jednak staraj się unikać podawania banałów i truizmów w swojej pracy. 5. Przypisy po podaniu aktów prawnych Ustawy, rozporządzenia, wyroki i wszelki dorobek prawny wymagają przypisu. JSA z wielką przyjemnością wskaże, że zostało to wykorzystane w kilku tysiącach prac. Lepiej, abyś nie musiał się tłumaczyć, dlaczego nie ma przypisu. Przykład przypisu w aktach prawnych ⬇⬇ 6. Przypisy po użyciu parafrazy Tutaj musimy na sekundę się zatrzymać. Wielu studentów uważa, że jeżeli znajdzie coś ciekawego, to wystarczy, że przepisze to własnymi słowami i już nie jest to plagiat. Kiedyś tak powstawało wiele prac. Jako zlepek kilkunastu książek i PDF-ów przepisanych własnymi słowami. Jednolity System Antyplagiatowy uświadomił jednak studentom, że tak nie wolno robić. To, że przepiszesz czyjeś poglądy własnymi słowami, nie sprawia, że są one Twoje. Zapamiętaj! Przy parafrazach zawsze należy stosować przypisy! Niezależnie od tego, skąd pochodzi dany materiał. Zobacz przykład przypisu po zastosowaniu parafrazy ⬇⬇ Ile przypisów mam dać na jednej stronie pracy licencjackiej i magisterskiej? Część bardzo ambitnych studentów trochę przesadza, dając bardzo dużo przypisów. Wygląda to na przykład tak:Oczywiście, jak się domyślasz, nie jest to dobre rozwiązanie. Więcej czasu spędzisz na przygotowaniu przypisów niż na pisaniu właściwej treści. Poza tym praca dyplomowa nie może składać się z samych przypisów, czyli z powoływania się tylko na cudze myśli. Zdecydowanie większa część studentów idzie na łatwiznę i ich przypisy wyglądają na przykład tak:To jeszcze gorsze rozwiązanie. Korzystanie z ubogiej literatury czy ogólnie zbyt mała liczba wykorzystanych materiałów to jeden z podstawowych powodów obniżenia oceny pracy dyplomowej lub licencjackiej. Co więcej, Twoja praca z tego powodu może wcale nie zostać dopuszczona do obrony. Pamiętaj, żeby używać w większości źródeł z literatury i czasopism naukowych i to najlepiej z ostatnich 10 lat, tak żeby zawarta w nich wiedza była aktualna. Staraj się unikać też nadmiaru podawania stron internetowych w przypisach, w szczególności, kiedy nie podajesz w nich nawet autora artykułu, z jakiego korzystałeś. W takim razie, ile dać przypisów na stronę? Możesz zapytać promotora. Możesz również dać/umieścić od 3 do 6 przypisów na stronę. Twój promotor powinien to zaakceptować. Raczej unikaj umieszczania mniej niż 3 przypisów na jedną stronę. Chyba że znajdują się tam tabele, wykresy lub elementy graficzne, do których przecież masz podany przypis. Kiedy nie wstawiać żadnych przypisów w pracy dyplomowej? Czy na każdej stronie swojej pracy musisz wstawiać przypisy? Absolutnie nie. Są nawet części pracy dyplomowej, gdzie tych przypisów nie powinno być. W większości prac dyplomowych, przypisy nie są mile widziane w takich elementach, jak: wstęp zakończenie streszczenie strona tytułowa spis treści spisy tabel, rysunków, wykresów. Przypisów nie wstawiaj także w rozdziale badawczym. Pod warunkiem, że opisujesz tylko swoje badania. Wówczas takie podrozdziały, jak: charakterystyka badanych wyniki badań wnioski z badań nie powinny być wyposażone w przypisy. Nie zapomnij jednak, że wstawiając wykresy i tabele, należy podać ich źródło, które w przypadku samodzielnych badań mogą wyglądać w sposób następujący: ⬇⬇ Jeżeli powołujesz się na wyniki badań innych autorów, to oczywiście wszędzie muszą być przypisy. Jakie są rodzaje przypisów w pracach dyplomowych? W pracach dyplomowych możesz zastosować 6 rodzajów przypisów. Wystraszyłem Cię? Spokojnie, przedstawię Ci wszystkie po kolei i powiem, czy warto, abyś zastosował je w swojej pracy. 1. Przypis źródłowy zwykły (dokumentujący) Najważniejsze zasady: Najprostszy i najkrótszy z przypisów. Stosuj go, gdy w tekście pracy zacytowałeś lub dokładniej streściłeś fragment innej pracy. Wskazuje tylko skąd pochodzi cytat, opinia, informacja liczbowa itp. Nie cytuj za kimś innym, ponieważ autor może być nierzetelny. Zawsze staraj się wskazać bezpośrednie źródło informacji. Czy warto stosować przypisy źródłowe zwykłe? Tak. To podstawowy i najważniejszy rodzaj przypisów w Twojej pracy dyplomowej. W większości prac wystarczą tylko takie przypisy. Przykłady przypisów źródłowych zwykłych ⬇⬇ 2. Przypis źródłowy rozszerzony Najważniejsze zasady: Stosuj, gdy poza wskazaniem źródła przytaczasz dodatkowy cytat. Streszczasz lub parafrazujesz czyjeś poglądy w przypisie, zamiast w tekście głównym. Chcesz podać jakieś dodatkowe informacje, ale nie są one tak bardzo istotne, aby zamieszczać je w tekście głównym pracy. Czy warto stosować przypisy źródłowe rozszerzone? Jeżeli masz coś naprawdę ciekawego do dodania, możesz kilka takich przypisów zastosować w swojej pracy. Jednak nie rób tego na siłę, bo „tak wypada”. To, co istotne, staraj się przekazać w tekście pracy, a nie w przypisie. Ja bardzo nie lubię opracowań, w których na każdej stronie trzeba czytać rozbudowane przypisy. Przykłady przypisów źródłowych rozszerzonych ⬇⬇ 3. Przypis polemiczny zwykły Najważniejsze zasady: Odsyłasz czytelnika do tekstu z poglądami innego autora, z którymi się nie zgadzasz. W tekście głównym wyrażasz własną myśl i podajesz przypis do tekstu, z którym się nie zgadzasz. Czytelnik dzięki temu może lepiej zrozumieć różnice poglądów (teoretycznie, ponieważ musi przeczytać tekst, do którego zrobiłeś przypis). Tekst tego przypisu rozpoczyna się od skrótu „Por.” czyli porównaj. Czy warto stosować przypisy polemiczne zwykłe? Jeżeli Twoja praca ma być krótka i nie masz problemu z zapisywaniem kolejnych stron, to możesz zastosować kilka tych przypisów. Jeżeli Twoja praca musi być dłuższa, to lepiej zacytuj poglądy danego autora i odwołaj się do nich w tekście właściwym pracy. Po pierwsze – zapełnisz miejsce. Po drugie – czy naprawdę uważasz, że czytający sięgnie do tekstu, który podajesz w przypisie? Przykłady przypisów polemicznych zwykłych ⬇⬇ 4. Przypis polemiczny zwykły rozszerzony Najważniejsze zasady: Poza podaniem źródła tekstu, z którym polemizujesz, dyskutujesz z innymi poglądami. Dyskusja ma miejsce poza głównymi rozważaniami, czyli w przypisie. Polemika w przypisie nie rozbija toku głównego pracy. (Nie do końca jest to prawdą, ponieważ czytający przerywa czytanie, bo musi przeczytać przypis). W przypisie uzasadniasz, dlaczego nie zgadzasz się z autorem danych poglądów. W tym przypisie także stosujesz skrót „Por.”. Czy warto stosować przypisy polemiczne rozszerzone? Jeżeli nie piszesz doktoratu, książki lub innej bardzo zaawansowanej pracy naukowej, to raczej nie używaj tych przypisów. Zastosowanie tego rodzaju przypisu jest bardzo skomplikowane i zmarnujesz cenny czas. Wszelkie dyskusje i polemiki z poglądami innych autorów przeprowadzaj w tekście głównym pracy. Przykłady przypisów polemicznych rozszerzonych ⬇⬇ 5. Przypis dygresyjny Najważniejsze zasady: Stosuj, gdy chcesz umieścić uwagi, dygresje – mające bardzo luźny związek z tekstem właściwym. Te przypisy nie mają charakteru polemicznego. To Twoje osobiste obserwacje i przemyślenia, które powstały podczas pisania pracy. Zazwyczaj nie wskazujesz tam żadnych źródeł. Czy warto stosować przypisy dygresyjne? Jeżeli Twój promotor wyrazi na to zgodę, to jak najbardziej. Powód jest prosty – jeżeli bardzo dobrze się znasz na danym temacie, możesz umieścić tam swoje osobiste obserwacje i przemyślenia. Nadaje to dynamiki i sprawia, że Twoja praca staje się ciekawsza. Przypisem dygresyjnym możesz urozmaicić nawet najbardziej nudny fragment swojej pracy. Przykłady przypisów dygresyjnych ⬇⬇ 6. Przypis odsyłający Najważniejsze zasady: Stosuj, gdy chcesz odesłać czytelnika do innych opracowań lub fragmentów swojej pracy. Dzięki zastosowaniu tego przypisu / Przy pomocy tego przypisu czytelnik może znaleźć dokładniejsze informacje i lepiej zrozumieć prezentowaną treść w tekście właściwym Twojej pracy. Ten przypis stosuj ze skrótem „Zob.” lub „Zob. także:”. Jeżeli w Twojej pracy znajduje się aneks, przypisy mogą kierować do niego. Czy warto stosować przypisy odsyłające? Tak, jak najbardziej. Szczególnie przydatne są w krótkich pracach, gdzie nie będziesz miał miejsca na długie wprowadzanie czytelnika w temat. Wtedy szybko przechodzisz do konkretów, natomiast za pomocą przypisu odsyłasz czytelnika do innych dzieł, w których szerzej przedstawiono dane zjawisko. Dodatkowo możesz w ten sposób wykazać się szeroką znajomością literatury i źródeł na dany temat. Przykłady przypisów odsyłających⬇⬇Teoretycznie, pisząc pracę dyplomową, powinieneś umieć stosować wszystkie rodzaje przypisów. W rzeczywistości najpierw zapytaj promotora, jakich przypisów wymaga. Być może wystarczą przypisy źródłowe zwykłe i innymi wcale nie musisz sobie zawracać głowy. Jeżeli chcesz znać moją opinię, to polecam zastosowanie 80% przypisów źródłowych zwykłych. Pozostałe 20% Twojej pracy niech zajmą przypisy odsyłające i dygresyjne. Naprawdę dobrze to wygląda. Unikaj przypisów źródłowych rozszerzonych i przypisów polemicznych. To niepotrzebne komplikowanie, które przedłuży Ci bardzo pisanie pracy. Nie daj poznać promotorowi, że wiesz o ich istnieniu, bo jeszcze każe wszystkim z Twojej grupy seminaryjnej je stosować. A wtedy to Ty będziesz miał duży problem 😊 12 najważniejszych zasad tworzenia przypisów 1. Do każdego cytatu i parafrazy musisz wstawić przypis. Przypisy chronią Cię od plagiatu. Lepiej wstawić za dużo przypisów niż za mało. 2. Przypisy muszą być jednolite w całej pracy. Trzymaj się konsekwentnie raz przyjętego stylu. Nie stosuj wymiennie, np. „op. cit.” z „dz. cyt.” lub „Ibidem” z „Tamże”. 3. Przypisy wstawiaj na bieżąco podczas pisania pracy. Nie odkładaj tego na bliżej nieokreśloną przyszłość. Jeżeli nie chcesz przerywać pisania na dopracowywanie przypisu, to podczas pisania konkretnej treści wstaw w przypisie numer strony, autora i nazwę dzieła. Dopracujesz to po napisaniu rozdziału. Nigdy nie wymyślaj przypisów, jeżeli ich nie wstawiłeś podczas pisania. Ktoś to zweryfikuje i będziesz miał duży problem. 4. Korzystaj z licznych pozycji bibliograficznych. Co najmniej 2–3 przypisy na jednej stronie w rozdziałach teoretycznych. W rozdziałach teoretycznych nie powinno być stron bez jakichkolwiek przypisów. Stosuj zróżnicowane źródła. 5. Stosuj jednolite formatowanie dla wszystkich przypisów. Jednolita czcionka przypisów (zazwyczaj TNR 10). Jednolita interlinia w przypisach (zazwyczaj Każdy przypis kończy się kropką. Tekst przypisu ma być wyjustowany. Przy podawaniu strony stosuj jednolity skrót „s.” lub „str.”. Nazwy wydawnictw – podawaj je lub nie, byle konsekwentnie. (Jeżeli nie musisz, to po co?) 6. Odwołując się do tego samego źródła, używaj konstrukcji Ibidem (Tamże) lub op. cit. (dz. cyt.). Tych konstrukcji nie stosuje się do aktów prawnych ani źródeł internetowych. Stosuj konsekwentnie jedno nazewnictwo w całej pracy. Więcej: 🡪 Jak robić przypisy? 7. Nie cytuj za kimś innym. Zawsze staraj się znaleźć pierwotny tekst. 8. Raczej nie stosuj przypisów opisowych. Unikaj przypisów rozszerzonych i polemicznych. To jeszcze nie ten poziom. Wskazuj tylko źródła, bez dodatkowego omówienia. 9. Korzystaj z aktualnej literatury. Zazwyczaj do 5–8 lat. Najnowszy stan prawny. Wyjątkiem są definicje, które są niezmienne od wielu lat. 10. Stosuj odwołania do aktów prawnych jako źródeł pierwotnych, a nie pozycji książkowych je opisujących. 11. Uważnie dobieraj źródła internetowe. Stosuj wiarygodne, sprawdzone źródła. Nigdy nie stosuj odwołań do takich źródeł, jak: itp. Usuwaj niebieskie podkreślenia. Podawaj całe adresy źródeł, a nie tylko główne domeny. Zawsze podawaj datę dostępu (najlepiej jak najbardziej aktualną). 12. Zachowaj odpowiednią proporcję w podawanych źródłach. 80% przypisów niech stanowią pozycje z literatury i czasopism naukowych. Na drugim miejscu pod względem liczby cytowanych źródeł mogą się znaleźć akty prawne (ustawy, rozporządzenia itp.). Najmniej przypisów powinny stanowić źródła internetowe, gdyż są najmniej wiarygodne. Czy Jednolity System Antyplagiatowy sprawdza przypisy w pracy licencjackiej i magisterskiej? Zastanawiasz się, czy Jednolity System Antyplagiatowy sprawdza przypisy? Różne są teorie na ten temat. Z mojej współpracy ze studentami wynika, że tak. JSA jak najbardziej sprawdza przypisy. Jeżeli sam robiłeś wszystkie przypisy, nie powinno być problemu. Największy problem będziesz miał, jeżeli wykryje taki sam ciąg przypisów jak w innej pracy dyplomowej. Wtedy za plagiat uzna nie tylko przypisy, ale także wszystkie strony, których dotyczą. Tak więc nawet jeżeli znajdziesz najgenialniejszy materiał, zastosuj go tak, aby w Twojej pracy nie powtórzyły się przypisy w takim samym kształcie i kolejności jak w oryginalne. To chyba najważniejsze, co musisz wiedzieć. Poza tym chyba już wiesz, że prawidłowo zastosowane przypisy najlepiej chronią Cię przed plagiatem. Jeżeli będziesz miał problem z JSA to po prostu napisz>> Poradzimy 🙂 To koniec części teoretycznej na temat przypisów pracy dyplomowej. Mam nadzieję, że Cię nie zanudziłem. Niewątpliwie przypisy w pracy dyplomowej to bardzo niewdzięczny temat. Dobrze jednak, że przeczytałeś ten artykuł i poznałeś teorię. Teraz już wiesz, po co i kiedy je właściwie stosować. Masz dodatkowe pytania odnośnie do przypisów? Zadaj je poniżej ⬇⬇ Teraz czas na praktykę. Naucz się robić przypisy w swojej pracy dyplomowej. Obiecuję, będzie krótko i konkretnie. –>Jak robić przypisy? Zrobiłem przypisy w pracy licencjackiej. Co dalej? Naucz się pisać bez plagiatu. Sprawdź kurs online. –>Piszę Bez Plagiatu. Kompleksowy kurs pisania prac. Zobacz, jakie materiały mogę Ci jeszcze zaproponować. –>Sklep Magistra na 5 Przygotuj metodologię i rozdział badawczy: –> Jak napisać rozdział metodologiczny w pracy licencjackiej i magisterskiej –> Jak napisać rozdział badawczy w pracy licencjackiej i magisterskiej –> Pakiet materiałów metodologia + rozdział badawczy Dopracuj formatowanie techniczne swojej pracy. –>Formatowanie pracy dyplomowej. 17 najważniejszych elementów Jeżeli potrzebujesz pomocy, po prostu napisz. –> Wyślij pytanie Wielka prośba Uważasz powyższy wpis za przydatny? Pomogłem Ci zrobić przypisy w pracy licencjackiej i magisterskiej? Pomóż mi dotrzeć do innych osób, którym ta wiedza także może pomóc. Jak to zrobić? 1. Kliknij poniżej polub i udostępnij na FB 👍📣 2. Podeślij znajomemu link mailem lub na Messengerze 📧 3. Będzie mi bardzo miło, jak zostawisz komentarz poniżej ⬇⬇ Nie zapomnij o prezencie! Prawidłowe przygotowanie przypisów i bibliografii to niewątpliwie jeden z najważniejszych, ale i najtrudniejszych elementów pracy nad tekstem naukowym, od którego w dużej mierze zależy wizerunek publikacji. Poniżej znajdziesz kilka porad, które – mamy nadzieję – rozwieją wszelkie wątpliwości na temat tego, jak prawidłowo przygotować przypisy i bibliografię w pracy naukowej. I. PRZYPISY Przypisy to nieodłączny element różnych rodzajów publikacji, służący uściśleniu pewnych zawartych w dziele informacji, ułatwiający (a niekiedy wręcz umożliwiający!) zrozumienie treści i rozszerzający omawianą problematykę. W związku z tym, iż przypisy, będące ukłonem w stronę czytelnika i jego zainteresowań, odgrywają tak istotną rolę w tekście (zwłaszcza w pracy naukowej), należy tworzyć je starannie i precyzyjnie, by odsyłały do odpowiednich pozycji bibliograficznych, konkretnych autorów i właściwych interpretacji. Ze względu na charakter przypisów wyróżnia się przypisy słownikowe: objaśnienia sformułowań archaicznych, gwarowych i obcojęzycznych, rzeczowe: poszerzające wiedzę o postaciach literackich, nazwach własnych czy terminach specjalistycznych, bibliograficzne dokumentujące wykorzystane pozycje autorskie oraz informacyjne mające na celu objaśnienie zastosowanych oznaczeń i rozwiązań. 1. Przypisy słownikowe Przypisy słownikowe powinny zawierać informację o pochodzeniu danego słowa, np. ang., wł., gwar., oraz jego definicję: dokładne tłumaczenie lub peryfrazę, omówienie. Objaśniany element językowy powinien być podany w formie podstawowej (mianownik liczby pojedynczej, bezokolicznik itp.). PRZYKŁAD przypis słownikowy 2. Przypisy rzeczowe Przypisy rzeczowe dotyczące konkretnych pojęć, osób czy miejsc ułatwiają odbiorcy zrozumienie treści i – nierzadko jako uwagi luźno powiązane z tekstem głównym – poszerzają zawarty w dziele kontekst. PRZYKŁAD przypis rzeczowy 3. Przypisy informacyjne Przypisy informacyjne uzasadniają zastosowane w dziele rozwiązania edytorskie, rozwijają użyte skróty, symbole, informują o określonych dodatkach w publikacji, dzięki czemu ułatwiają czytelnikowi odbiór dzieła. PRZYKŁAD przypis informacyjny 4. Przypisy bibliograficzne Przypisy bibliograficzne, zdecydowanie najczęstsze w pracach naukowych, dostarczają informacji o materiałach wykorzystanych w publikacji i – pośrednio – przeciwdziałają praktykom plagiatowym. Tego rodzaju uzupełnienia powinny zawierać informacje o autorze książki, tytule (przytoczonym w wersji oryginalnej lub transkrybowanej), tłumaczu, redaktorze, wydawnictwie, miejscu i dacie wydania. Ponadto ważne jest, aby opis bibliograficzny, przytaczany w pracy po raz pierwszy, był pełny, natomiast w dalszej części – skrócony. Do tego celu stosuje się następującą terminologię: tamże (łac. ibidem), gdy autor odnosi się do dzieła wymienionego bezpośrednio w poprzedzającym go przypisie, dz. cyt. (łac. op. cit.), gdy autor odnosi się do dzieła już przywołanego (w tej sytuacji konieczne jest powtórzenie początkowych elementów opisu – najczęściej nazwiska autora i początkowych słów tytułu, zakończonych wielokropkiem), tenże, taż (łac. idem, eadem), gdy autor w jednym przypisie wymienia bezpośrednio po sobie kilka publikacji tego samego twórcy. PRZYKŁAD 5. Odnośniki do przypisów Przypis jest połączony z tekstem głównym za pomocą odnośnika (cyfry arabskiej, gwiazdki lub małej litery alfabetu). Dzięki temu zachowana jest czytelność i przejrzystość kompozycji. Odnośnik umieszcza się bezpośrednio (bez spacji) za wybranym elementem: słowem, frazą czy wyrażeniem, a przed następującym po nim znakiem interpunkcyjnym. (Umieszczanie odnośnika przypisu za kropką zamiast przed jest jednym z najczęściej spotykanych błędów edytorskich). Od tej reguły jest jednak kilka wyjątków. Odnośnik stawia się po następujących znakach interpunkcyjnych: cudzysłów – z pominięciem sytuacji, gdy wyjaśniane jest pojedyncze słowo będące częścią cytatu, nawias – jw., znak zapytania, wykrzyknik, wielokropek. Odnośnik (indeks górny) formatuje się podobnie jak tekst główny, bez wyróżnień (pogrubienia, pochylenia itp.). Z kolei numeracja przypisów powinna być ciągła w obrębie poszczególnych rozdziałów. Przypisy najczęściej umieszcza się na dole stron, na których występują poszczególne odnośniki, rzadziej – na końcu rozdziałów lub całej publikacji. Są składane takim samym krojem jak tekst główny, jednakże stosuje się mniejszy stopień pisma (o jeden lub dwa punkty). Dzięki temu od razu widać, która część stanowi materiał uzupełniający, a to sprzyja przejrzystości tekstu. 6. Przypisy harwardzkie (system NAZWISKO – ROK) W pracach naukowych coraz częściej wykorzystywane są tzw. harwardzkie odwołania bibliograficzne, będące bezpośrednią wskazówką dotyczącą źródła w tekście głównym, podawaną w nawiasie kwadratowym lub okrągłym. Przypis harwardzki zawiera informację o autorze, dacie wydania dzieła i – ewentualnie – numerze strony. W związku z tym niezbędnym elementem tego rodzaju zapisu jest bibliografia zawierająca szczegółowe informacje o poszczególnych pozycjach książkowych, czasopiśmiennych i internetowych. PRZYKŁAD przypis harwardzki II. BIBLIOGRAFIA Bibliografia – uporządkowany, niezbędny element prac naukowych – zawiera wykaz (najczęściej alfabetyczny, czasem chronologiczny) wykorzystanych w tekście źródeł (książek, artykułów, publikacji elektronicznych itp.), umożliwia weryfikację zawartych treści, odsyła do podobnych materiałów i wybitnych znawców problematyki. Ponadto – solidnie przygotowana – świadczy o trudzie włożonym w opracowanie danego dzieła, chęci zgłębienia określonego tematu i rzetelnej wiedzy autora. 1. Elementy opisu bibliograficznego Ważne jest zatem, aby wykaz tekstów źródłowych zawierał kompletne informacje na temat danej publikacji i tym samym umożliwiał czytelnikowi swobodne dotarcie do interesującej go pozycji związanej z konkretną problematyką. W związku z tym w skład pełnego opisu bibliograficznego wchodzą następujące elementy: autor, tytuł, współtwórcy, numer wydania, numer tomu/części, wydawca, miejsce i rok wydania. Autor Najczęściej podaje się nazwisko i inicjał lub inicjały imienia (po lub przed nazwiskiem). W przypadku, gdy praca ma charakter zbiorowy, pomija się ten element i zaczyna od tytułu (niekiedy w takiej sytuacji pierwszym elementem jest nazwisko redaktora z oznaczeniem red.). Tytuł Należy go podawać w formie oryginalnej lub transkrybowanej, w pełnym brzmieniu. W przypadku tytułów w językach obcych można podawać również tłumaczenie (w nawiasie kwadratowym) i odwrotnie – przy tłumaczeniach dopuszczalne jest zamieszczanie tytułu oryginału. Współtwórcy Można tu zaliczyć przede wszystkim redaktora i tłumacza wraz z odpowiednim oznaczeniem, np. red., red. nauk., oprac., tłum., przeł. itp. W publikacjach obcojęzycznych stosuje się skróty właściwe dla danego języka, np. ed., hrsg. itp. Numer wydania Zapisuje się go cyframi arabskimi bez kropek. Wydania pierwszego nie trzeba opatrywać adnotacją. Numer tomu/części Podawany jest za pomocą cyfr arabskich bez kropek po skrócie t. (= tom) lub cz. (= część). W publikacjach obcojęzycznych stosuje się oznaczenia właściwe dla danego języka. Wydawca W nazwach wydawców dopuszczalne jest stosowanie skrótów (Wyd. Primum Verbum) lub powszechnie stosowanych skrótowców (np. PiW = Państwowy Instytut Wydawniczy). W przypadku braku wydawcy należy stosować oznaczenie [ (= bez wydawcy). Miejsce wydania W przypadku, gdy w publikacji występuje kilka miejsc wydania, to można albo podać tylko pierwsze z nich, albo wszystkie, oddzielając je półpauzą bez spacji. W przypadku braku miejsca wydania należy stosować oznaczenie [ (= bez miejsca). Rok wydania Zapisywany jest cyframi arabskimi. W przypadku niemożności ustalenia roku wydania należy stosować oznaczenie [ (= bez roku). W opisie przekładu można zawrzeć również rok wydania oryginału. A. Wzór opisu bibliograficznego książki AUTOR + TYTUŁ + (EW.) WSPÓŁTWÓRCY + (EW.) NUMER WYDANIA + (EW.) NUMER TOMU/CZĘŚCI + WYDAWCA + MIEJSCE I ROK WYDANIA PRZYKŁAD Wzór opisu bibliograficznego książki B. Wzór opisu bibliograficznego pracy zbiorowej TYTUŁ + REDAKTOR + (EW.) WSPÓŁTWÓRCY + (EW.) NUMER WYDANIA + (EW.) NUMER TOMU/CZĘŚCI + WYDAWCA + MIEJSCE I ROK WYDANIA PRZYKŁAD Wzór opisu bibliograficznego pracy zbiorowej Współcześnie w praktyce wydawniczej stosuje się często także zapis rozpoczynający się od nazwiska redaktora, np. Habrajska G. (red.), Komunikatywizm – przyszłość nauki XXI wieku, Wyd. Primum Verbum, Łódź 2016. C. Wzór opisu bibliograficznego rozdziału w pracy zbiorowej AUTOR ROZDZIAŁU + TYTUŁ ROZDZIAŁU, [W:] TYTUŁ + REDAKTOR + EW. WSPÓŁTWÓRCY + EW. NUMER WYDANIA + EW. NUMER TOMU/CZĘŚCI, WYDAWCA, MIEJSCE I ROK WYDANIA + NUMERY STRON PRZYKŁAD Wzór opisu bibliograficznego fragmentu pracy zbiorowej D. Wzór opisu bibliograficznego artykułu w czasopiśmie AUTOR ARTYKUŁU + TYTUŁ ARTYKUŁU + „NAZWA CZASOPISMA” I ROK WYDANIA, NUMER/TOM PRZYKŁAD Wzór opisu bibliograficznego artykułu w czasopiśmie E. Wzór opisu bibliograficznego dokumentu elektronicznego AUTOR + TYTUŁ (ew. współtwórcy, numer wydania, numer tomu/części, wydawca, miejsce i rok wydania – w zależności od rodzaju publikacji internetowej i danych, którymi dysponujemy) + ADRES + (data dostępu, poprzedzona słowem dostęp) PRZYKŁAD Wzór opisu bibliograficznego dokumentu elektronicznego Ważne jest, aby bibliografia była jednolita i spójna, by ułatwiała czytelnikowi odnalezienie i prawidłowe odczytanie określonej pozycji. W związku z tym warto stosować konsekwentnie te same wyróżnienia i interpunkcję. Opracowując tekst, skorzystano z publikacji: A. Wolański, Edycja tekstów, PWN, Warszawa 2008. Być może przydatne dla Ciebie będą także wpisy: Jak sformatować pracę dyplomową? Jak przygotować wstęp i zakończenie pracy dyplomowej?

czy ktoś sprawdza przypisy w pracy licencjackiej